نهاد مهريه از مختصات نظام حقوقي اسلام است و در ساير سيستم هاي حقوقي، مانند ندارد .درعقد نکاح، مرد مکلف است تا مالی را تحت عنوان مهریه به زن تملیک کند، یا آن را به مثابه یک تعهد مالی بر عهده گیرد. از نظر فقهی ، دلیل متقنی بر اینکه مهر لزوما باید از دارایی زوج باشد وجود ندارد، بنابراین، شخص ثالثی غیر از زوج می تواند مال خود را به عنوان مهریه قرار دهد یا به پرداخت مهریه متعهد گردد. این تعهد ممکن استدر قالب شرط در عقد نکاح متبلور گردد . ضمان از پرداخت مهر مشمول قواعد عمومي عقد ضمان است؛ ولي نظر به جنبه عاطفي رابطه طرفين نكاح و تاثير مهر و تضمين آن بر بنيان خانواده موضوعاتي مطرح مي گردد كه نمي توان و نبايد براي حل آن به قواعد منطقي روي آورد. در اين تحقیق برآنيم تا ضمن مطالعه مباني و نظريات پيرامون تكليف مرد به پرداخت مهريه، رژيم حقوقي حاكم بر ضمانت از پرداخت مهريه را در در حقوق شیعه و عامه(اهل سنت) مطالعه نماييم.