این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت خود در مشکلات هیجانی مادران دارای کودکان اوتیسم در شهر تبریز انجام گرفت. پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری دادهها تحقیق نیمه آزمایشی است. طرح مورداستفاده در اين پژوهش يکي از طرحهای نيمه آزمايشي يعني طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای کودک اتیسم که فرزندشان در بهزیستی تبریز دارای پرونده معلولیت هستند. که 30 نفر آنها با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه در دو گروه آزمایش و گواه 15 نفری قرار داده شدند. به منظور جمع آوری داده ها در مرحله پس از آزمون پرسشنامه مشکلات هیجانی گراتز و روئمر(2004) استفاده شد. گروه آزمایش تحت آموزش شفقت به خود طی هفت جلسه دو ساعته قرار گرفت و گروه کنترل، هیچ آموزشی دریافت نکرد. در مرحله پس آزمون پرسشنامه فوق روی هر دو گروه مجدداً اجرا شد. نتایج نشان داد آ موزش مبتنی بر شفقت خود با توجه به ميانگين نمرات مشکلات هيجاني گروه آزمایش نسبت به ميانگين گروه کنترل موجب کاهش نمرات مشکلات هيجاني گروه آزمايش شده است.