هدف از پژوهش حاضر اثربخشی مشاوره گروهی راهحل محور کوتاهمدت بر خودتنظیمی عاطفی و سبکهای مقابله با استرس بود. جامه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان پیرانشهر (1697 نفر) در سال تحصیلی 97-96 بودند. نمونه که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد، شامل 48 نفر از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی مدرسه شهدای هفت تیر می باشد که در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند و با توجه به هدف کلی تحقیق، روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه کنترل بهره گرفتهشده است. ابزارهای مورداستفاده در این مطالعه شامل پرسشنامه سبکهای مقابله با استرس لازاروس و فولکمن و همچنین پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی مارس بود. پس از حذف تأثير پيشآزمون بر روي متغير وابسته و با توجه به ضريب F محاسبهشده، مشاهده ميشود كه بين ميانگينهاي تعدیلشده نمرات خودتنظیمی عاطفی و سبكهای مقابله با استرس مسئله مدار و هیجان مدار شركتكنندگان برحسب عضويت گروهي (گروه آزمايشي و گروه كنترل) در مرحله پسآزمون به ترتیب با (022/11F=) (907/29F=)، )461/31=F) تفاوت معنادار وجود دارد (05/0=P). لذا فرضيه اصلی پژوهش تائيد ميگردد. . بنابراين مشاوره گروهی (راهحل محور) کوتاهمدت بر خودتنظیمی عاطفی و سبكهای مقابله با استرس دانش آموزان دوره ابتدایی در گروه آزمايش در پسآزمون تأثير داشته است. شدت اين تأثير در مرحله پسآزمون برای خودتنظیمی عاطفی3/19%، برای سبكهای مقابله با استرس هیجان مدار 6/40 % و برای سبكهای مقابله با استرس مسئله مدار 4/39 % ميباشد.