هدف پژوهش حاضر "بررسی رابطهی بین هوش هیجانی و خودتنظیمی تحصیلی با انگیزش پیشرفت در بین دانشآموزان پسر مقطع متوسطه ناحیه 4 تبریز" بود. این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی با استفاده از روش توصیفی همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری دانشآموزان پسر مقطع متوسطه ناحیه 4 تبریز بودند که تعداد آنها در سال تحصیلی 99-98 حدودا 500 نفر گزارش شد و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از بین مدارس این ناحیه، تعداد 150 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. با استفاده از پرسشنامههای استاندارد متناسب با متغیرهای پژوهش آزمون بعمل آمد و دادهها با روش تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها نشان داد که هوش هیجانی و خودتنظیمی تحصیلی با انگیزش پیشرفت رابطه دارند. همچنین هر دو متغیر هوش هیجانی و خودتنظیمی تحصیلی با سطح اطمینان 95% می توانند انگیزش پیشرفت را پیش بینی کنند. بدین ترتیب استنباط می شود با افزایش میزان هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت دانش آموزان نیز افزایش یابد. همچنین دانشآموزانی که خودتنظیمی تحصیلی بالایی دارند از انگیزش پیشرفت بالاتری برخوردار هستند.