بررسی رابطه بین مهارت های مثبت اندیشی و خودکنترلی با خودکارآمدی دانش آموزان دختردوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی رابطه مهارت های مثبت اندیشی و خودکنترلی با خودکارآمدی دانش آموزان دختردوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز می‏باشد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه ناحیه سه تبریز می باشد که تعداد آنها 6353 نفر است، حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران 361 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق، مقیاس مهارت های مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی (1998) و پرسشنامه خودکنترلی تانجني و همکاران (2004) و پرسشنامه خودکارآمدی موریس (2001) می¬باشد. در این تحقیق برای تجزیه‌وتحلیل داده¬های آماری و آزمون فرضیه های تحقیق از آزمونهای رگرسیون و همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین مهارت های مثبت اندیشی و خودکنترلی و خودکارآمدی دانش آموزان دختردوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که شدت رابطه بین بین خودکنترلی با خودکارآمدی بیشتر از رابطه بین مهارتهای مثبت اندیشی با خودکارآمدی دانش آموزان دختردوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز می باشد.