این تحقیق با هدف پیش بینی کارآمدی تحصیلی بر اساس خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی در دانش آموزان صورت گرفت. جامعه آماري پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر تجربی آموزش و پرورش ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 1397-96 13به تعداد 5989 نفر که 2957 نفر پسر و 3032نفر دختر هستند می باشند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گیري تصادفی طبقه ای استفاده شد. سپس از بین دانش آموزان، طبق جدول مورگان (حداکثر تعداد) تعداد 360 دانش آموز(180 دانش دختر و 180 دانش آموز پسر) انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه هایی که برای تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفتند، شامل: پرسشنامه ذهن آگاهی (بائر و همکاران،2006)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی(لارسن و پریز،2000) و پرسشنامه کارآمدی تحصیلی(مورگان و جنکینز، 1999). برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار spss.23 صورت گرفت. نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین کارآمدی تحصیلی بر اساس خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان رابطه وجود دارد ( 0.01p < و 497/0r = ). بین کارآمدی تحصیلی بر اساس ذهن آگاهی در دانش آموزان رابطه وجود دارد ( 0.01p < و 940/0r =). نتایج ضرایب رگرسیون مربوط به پیش بینی سهم یگانه خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی نشان داد که با توجه به ضرایب بتا و مقدار t ، خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی به شکل یگانه تاثیر معناداری بر کارآمدی تحصیلی دارند و ضریب تاثیر استاندارد آنها در سطح 01/0 P< معنادار است. نتایج مربوط به تحلیل بلوک دوم (نقش تعاملی این دو متغیر) نشان می دهد که ضریب تاثیر استاندارد تعامل این دو متغیر (920/0=β) است و در سطح 01/0 P< معنادار است.